109. Hikmet

Tarikate şeriatsiz girenlerin
Şeytan gelip imanını alır imiş.
İşbu yolu pirsiz iddia eyleyenleri
Şaşkın olup ara yolda kalır imiş.

Tarikate siyasetli mürşid gerek;
O mürşide itikatli mürid gerek;
Hizmet kılıp Pir rızasını bulmak gerek;
Böyle âşık Hakk'tan pay alır imiş.

Pir rızası Hakk rızası olur dostlar;
Hakk Taâlâ rahmetinden alır dostlar;
Riyâzette sır sözünden bilir dostlar;
Öyle kullar Hakk’â yakın olur imiş.

İşbu yola ey kardeş pirsiz girme;
Hak yâdından bir an gâfil olup yürüme;
Mâsivaya -akıllı isen-, gönül verme;
Lânetli şeytan kendi yoluna salar imiş.

Ey dostlar, hiç bilmedim ben yolumu;
Saadete bağlamadım ben belimi;
Mâsivadan hiç çekmedim ben dilimi;
Cahilliğim beni rezil eyler imiş.

Şeriati, tarikati bileyim desen,
Tarikati hakikate ulayım desen,
Bu dünyadan inci ve cevher alayım desen,  
Candan geçen seçkinleri alır imiş.

Aşık kullar gece gündüz aslâ dinmez;
Bir saati Hak yâdından gâfil olmaz;
Öyle kulu Sübhan Melik'im ziyanda bırakmaz
Dua eylese, icabetli olur imiş.

Vah ne yazık, geçti ömrüm gaflet ile;
Sen bağışla günahlarımı rahmet ile;
Kul Hoca Ahmed sana yandı hasret ile;
Kendi kendisine kendisi yanıp yakılır imiş.