233. Hikmet

 


    
Allah diyen âriflerin görsem yüzün, 
Gece-gündüz dinmeden Allah desem işte. 
Allah diye âhirete varır olsa,
Ben hem daimâ dinmeden Allah desem işte.

Hangi kula Allah yâdı olsa yoldaş,
Açılır gözü, yolun bulur, olmaz günâhkâr, 
Zâkir kuldan kaçar imiş gaflet, günâh,
Râzı kılsa, günâhlardan yansam işte.

Ten-cân ile bir ârifin görsem yüzünü, 
Hemrâh olup, canım ile desem yâdını,
Allah diye talep kılsa Rabbisinden,
Câhil özüm, o ârifi görsem işte.

Allah diyen âşık kullar buldu devlet,
Bulur devlet, verse ona büyük himmet,
Yârı eyler her işine Kâdir kudret,
Uykusuz olup, o himmeti bulsam işte.

Allah diyen âriflerin gözyaşını,
Geri bırakmaz, Kâdir Melik’im her işini,
Aydın kılır Kâdir Melik’im iç-dışını,
Ben hem müdâm dinmeden Allah desem işte.

Kul Hoca Ahmed, dinmeden müdâm Allah de, 
Âhiretin azâbından kaygı ye,
Nefse dâima helal lokma nasib ver,
Mü‘min ile sözleşerek ölsem işte.